Bart van der Meide (73) uit Amersfoort wilde als kind dolgraag eens naar een voorstelling van het circus. Als het circus eenmaal in Terneuzen arriveerde, was hij er als de kippen bij om te helpen bij het opbouwen.

door Bart van der Meide

Het leven in Terneuzen eind jaren vijftig jaren was vlak en rimpelloos. Vakantie-uitstapjes waren er voor mij niet, behalve het jaarlijks uitstapje van de buurtvereniging het ‘Bloemenkwartier’ naar Bosbad Hoeven of naar de Waranda in Oosterhout. Het enige wat enige opwinding gaf was de jaarlijkse kermis in de 3^e week van september en de jaarlijkse opwachting van St.Nicolaas.

Dat gezapige veranderde voor mij plotseling als de aanplakborden verschenen in de gemeente waarop stond dat het circus van Bever en later van Toni Boltini in aantocht was.

Het gaf plotseling een hele consternatie omdat het circus altijd zijn tenten opsloeg op het Rozenveldje (dat was ons voetbalveld), dat hemelsbreed 50 meter bij ons vandaan was. Dat gaf een hoop afleiding en spanning. Want het in levenden lijve zien van olifanten, leeuwen, tijgers enzovoorts was nogal wat. Toen was er nog geen TV waar je deze dieren kon zien, en naar dierentuinen gingen wij niet. Het enige waar je deze dieren kon zien was op slecht ingekleurde plaatjes op schoolplaten of iets dergelijks. Ook het zien van dwergen die met het circus meereisden was een hele gebeurtenis.

Opbouwen

Nu was het bezoeken van het circus voor ons niet weggelegd. Daar hadden wij geen geld voor (over). Zelfs met behulp van reductiekaartjes – die wij verdienden met de opbouw van het circus – was er nog niet genoeg om een kaartje te betalen. Want we hielpen bij de opbouw van de tent. Als de masten (het was een 3 master) opstonden, en het tentzeil geplaatst was, moest het interieur opgebouwd worden. We moesten de zitplanken plaatsen, de plaats waar het circusorkest zat opbouwen en wat niet al. Na ongeveer 4 uur geholpen te hebben kregen we dan een reductiekaartje, wat 50% korting gaf op de entreeprijs, maar met de reductie eraf was het toch nog te duur. Maar door te helpen kon je wel eens bij de wagens komen waar de wilde dieren in zaten, en kon je een glimp van deze dieren opvangen.

Vanaf de slaapkamer van ons huis kon je de masten van de tent zien, en de schijnwerpers die boven in de mast hingen en die het tentzeil verlichtten.

Ruim voor de aanvang van de voorstelling kwamen dan de bezoekers met hun auto (dat was toen bijzonder) en parkeerden in onze straat. De bezoekers hadden hun beste kleding aan. Volgens mijn vader kwamen die uit het Oranjekwartier.

Opwindend geroffel

Om 19.45 uur begon het circusorkest te spelen, want om 20.00 uur begon te voorstelling. Daar wij op dat tijdstip al naar bed gingen hoorden wij vanaf ons bed het opwindende geroffel van dit orkest. Ook hoorden wij het gebrul van de leeuwen en tijgers, want wij hadden enkel glas, dus hoorden we alles.

In gedachten zag ik de voorstelling voor mij, en hoorde ik het publiek klappen. Daar het circus iets had uit exotische streken, en uit verre landen, had dat een grote aantrekkingskracht op mij. Bij gevaarlijke acties van acrobaten en dompteurs hoorden ik het opwindende geroffel sterker worden en brak het zweet mij uit.

Helaas, helaas, nooit mocht ik naar het circus, zelfs niet naar de matineevoorstelling. Je kon een dubbeltje maar één keer uitgeven, en dat was in die tijd een harde wet voor ons en voor onze ouders.