De kapper
door Margreeth Ernens-Abrahamse
Het was begin jaren zestig de gewoonte dat jongens (althans de pre-pubers) kort haar hadden, met de onderkant opgeschoren. Meisjes hadden over het algemeen lang haar, vaak met een strik.
Mijn zus kreeg elke avond krullers in haar haar. ’s Morgens zat er dan een mooie slag in en daar had ze veel voor over, want zoals mijn moeder altijd zei: ,,Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden.’’
Het leek mij helemaal niets om met die dingen te moeten slapen. Bovendien was ik een nogal wild kind en lang haar zat maar in de weg vond ik. Dus toen ik een jaar of vijf was, zette ik er zelf de schaar maar in.
Op aandringen van mijn vader gaf mijn moeder zuchtend toe: geen eer aan te behalen… Ik moest dus voortaan samen met mijn broers naar kapper Slot. Die had eens bij één van mijn broers in zijn oor geknipt, dus ik was er tamelijk benauwd van. Hij had ook maar één soort coupe in de aanbieding: een jongenskopje. Weliswaar werd het bij mij niet opgeschoren, maar de basis was hetzelfde.
Toen ik een jaar of acht was, moest mijn haar toch weer lang van mijn moeder: tijd om me als een meisje te gedragen. Helaas, de wilde haren waren er nog niet uit, dus ik mocht het dan ook niet los dragen, want dan liep ik er al snel als een struikrover bij. Iedere ochtend kreeg ik twee staartjes, boven mijn oren. Om te zorgen dat ze zo lang mogelijk netjes zaten, werd mijn haar zó strak getrokken, dat ik bijna niet links of rechts kon kijken. Om het af te maken werden er grote strikken in gedaan. Mijn staartjes werden later afgewisseld met een paardenstaart, maar ook dan was de regel: zo strak mogelijk.
Mijn jongste broer Rienk en ik halverwege de jaren zestig. Let op onze ‘keurig’ geknipte pony’s! | foto familiearchief Abrahamse
Om een gang naar de kapper te vermijden knipten mijn broertje en ik vaak elkaars pony. Dat deden we door een plakbandje min of meer recht over ons haar te plakken en dan de schaar erin te zetten. Het resultaat was er dan ook wel naar, maar daar zaten we niet mee.
Afgezien van een kleine periode tijdens mijn tienertijd heb ik m’n haar verder altijd kort gedragen. Hóe kort precies bepaalt de dienstdoende kapper… Toen mijn zoon een jaar of twee was vond hij op een ochtend toen iedereen nog sliep, het schaartje waarmee ik zijn nageltjes bijhield. Hij oefende eerst op zijn pyjama alvorens hij klaar was voor het serieuzere werk. Zoonlief posteerde zich naast mij op bed en begon mijn haar te knippen. Dat deed hij tamelijk voorzichtig, dus er was al heel wat afgeknipt eer ik er wakker door werd…. Coupe Ravage!
foto boven: Zomer 1969: de dag dat mijn paardenstaart eraf werd geknipt. | foto familiearchief Abrahamse
Martin Vlaskamp
Geplaatst op 10:06h, 24 aprilGeboren en getogen te Hulst. Als kind was ik maandelijks wel bij de kapper voor toendertijd model bloempot of bibop, veel anders had je niet ook al wilde je het niet zo hebben.
Net zoals zoveel andere gegadigden voor een knipbeurt moest je je beurt afwachten. Dan kijk je natuurlijk wat er gebeurde rondom je heen.
Zo heb ik een schoolgenoot gekend die iets van autisme had en altijd naar beneden keek als er mensen in zijn buurt waren. Zodra hij dan op die pompstoel zat hield de andere kapper zijn hoofd achterover om dat hygiënische nekpapier om te doen, waarna hij in de mouwen van het kappersschort werd geholpen. Soms een heel gedoe was dat, daar had ik mee te doen maar moest daar mee handelen zeg maar.
Ook dit heeft naderhand voor indruk gezorgd wat er in de puberteit voorviel zoal.
Dit wilde ik kwijt met de wetenschap hoe dankbaar ik ben om gezond te zijn in hart en nieren,
Frans Verbruggen
Geplaatst op 09:20h, 15 aprilGoede morgen.
Ik ben van Terneuzen en was als kind zijnde naar zeggen erg onzeker en verlegen jochie.
Had daarbij dan voorkeur bij de kapper om als enige geknipt te worden wat nooit voorkwam.
Als wachtende jongen was ik dan bang als ik de voorgaande klanten zag die van de dienstdoende kapper een kraag omgedaan kregen voor het schort om de nek gedaan werd en ze daarvoor met het hoofd achterover gingen alsof zij iets medisch hadden zoals iemand waarmee ik in de klas zat van school met autisme,als dan de zitting gedraaid werd van de stoel dan gierden de zenuwen me door de keel heen en als ik zover was voor te knippen vroeg ons kapper me voor even met het hoofd achterover te gaan voor de kraag om te doen,vaak verbeelde ik mij dan dat de andere mensen die zaten te wachten dat dan zagen hoe verlegen ik was met de rode blos op de wangen welke nog zichtbaarder was onder het witte schort.
Edoch mag en kan ik terugkieken als zeeuw op de fijne jaren van mijn jeugd!
Jan visser
Geplaatst op 06:41h, 03 aprilBonjour, .van komaf ben ik een Middelburger en al op jonge leeftijd ging ik met broer en zus zelfstandig naar de kapper ik schaamde me vaak met de schoolgenoten erbij dat ze konden zien hoe ik een soort witte doktersjas aan kreeg daarvoor moest eerst een witte handdoek over de kleren heen gelegd worden en daarna moest ik al staande naast de pompstoel met de armen naar voren staan voor in de mouwen te doen waarna achter op de rug de jas met knopen werd gesloten en daarna natuurlijk op de pomp stoel dat was dan altijd een heel werk alvorens ik model bloempot kreeg aangemeten,ik moet dan naar later zeggen zo rood als een niet eruit gezien hebben onderwijl ik geknipt werd.
Edoch ondanks deze belevenis mag en kan ik zeggen dat ik terugkijk op een fijne jeugd,vr.groet jan Visser.
Frans Willem kok
Geplaatst op 11:41h, 30 maartAls kind zijnde vond ik het verschrikkelijk altijd die verplichting van huis om naar de kapper te gaan.
Na later bleek had ik smetvrees wat een rol speelde bij de kapper omdat ik een paar keer een vochtige kapmantel om de nek gedaan kreeg was er vies van maar durfde daar nooit wat van te zeggen bang dat ik uitgelachen zou worden.
Jozias Haerens
Geplaatst op 15:54h, 11 novemberIk ben van Koewacht en inmiddels ruimschoots in de zeventig. Destijds toen ik nog genoeg haar had voor een knipbeurt, ging ik daarvoor naar kapsalon Traas in Hulst,veel keus was er niet. Meestal kwam ik met een pony model naar huis terug.
Ik herinner me als de dag van gister hoe nerveus ik als kind was doordat ik autisme en asperger heb. Als er een kapper achter me ging staan om een papieren kraag bij me om te doen, verstijfde ik en zat naar beneden te kijken. Er hielp altijd wel iemand om mijn hoofd achterover te houden, zodat ik zo een kappersjas omgedaan kreeg. Dan was er geen goed garen met me te spinnen heb ik vaak gehoord. Ik heb altijd moeite gehad in de omgang met mensen door mijn autisme en krijg daarvoor nog altijd wekelijks therapie.
V.Koppejan.
Geplaatst op 12:52h, 04 novemberMijn naam is Vincent Koppejan ,leuke vondst deze website van Zeeuws weerzien.
De zenuwen gierden soms door de keel als ik als kind zijnde bij ons kapper geknipt werd. Ook van dat papieren nekkraagje en de kapmantel weet ik nog goed omdat iemand ooit tegen me zei dat ik op een pastoorke leek in de zwarte kapmantel en dat witte kraagje,terugkieken is natuurlijk altijd leuk op die tijd zoals hier mogelijk is.
Walter verstreaten
Geplaatst op 09:50h, 03 novemberDit doet mij terugdenken aan de jaren zestig hoe bang ik geweest ben bij de kapper.
Ik wachtte dan tot er een paar jongens voor mij waren voor geknipt te worden,sommige hield ik dan als voorbeeld zodra ze op de stoel plaatsnemen en ze dat hygiënisch kraagje om de nek kregen en dan met de armen naar voren gingen voor in de mouwen van een krijtwitte kapjas te doen.
Zodra ze de kapjas aanhadden werd dat kraagje om de kraag van de kapjas gevouwen en dan het model bloempot of pony model aangemeten kregen.Als ik dan aan de beurt was onderging mij dat ritueel ook zie me nog zitten met een rood kopske in de witte kapjas.
Ging dan uiteindelijk uitgerust naar huis ermee en moeders zei dan altijd netjes gedekt gehouden
Jopie Meerman
Geplaatst op 17:18h, 21 juliOoit liet ik mijn haren knippen, coupe jongenskop. Ik zat toen op de Mulo. Een lieve docent met een gevorderde leeftijd, meneer Dingemans wilde de les beginnen, maar deed dat pas nadat hij mij toegesproken had:
Joop, (zo werd ik door hem genoemd, )zul je dat nooit meer doen!
Daarna kon de les beginnen.
Ik denk dat hij mijn kapsel niet leuk vond…