Uit de puinhopen ontstonden vakantiebunkers

THEMAKRANT VAKANTIE (editie 21, ZOMER 2024)

 

door Margreeth Ernens

West-Zeeuws-Vlaanderen werd in de Tweede Oorlog hard getroffen door bombardementen. Bij het einde van de gevechten lag zo’n beetje alles plat wat bewoonbaar was. Naast het verdriet om de slachtoffers was er de wanhoop van alles kwijt te zijn.

Om de woningnood te lenigen werden gezinnen tijdelijk ondergebracht in de Duitse bunkers aan de kust. De ‘huurders’ kregen het voor elkaar dat er elektra en water werd aangelegd. Dat tijdelijk liep soms uit tot jaren. Nadat er nieuwe woningen waren gebouwd, moesten de ‘bunkerhuurders’ weg. Dat ging niet zonder slag of stoot want men wilde de inmiddels flink verbouwde bunkers eigenlijk niet verlaten. Ondernemende ‘huurders’ zagen een gat in de markt en gingen de bunkers als vakantieverblijven uitbaten.

Veel toeristen genoten in de jaren vijftig en zestig van een aangenaam verblijf in de bunkers in de duinen van Cadzand. In de jaren tachtig werd de laatste bunker in het gebied geruimd voor duinversterking in het kader van de Deltawerken.

VF-bunker De Zeemeeuw

Coby en haar familie bij De Zeemeeuw.

Eén van de gasten die vakantie vierde in bunker De Zeemeeuw in Cadzand was Coby de Lange (76) uit Koudekerke. Ze was vijf toen ze er in 1953 met haar familie een week bivakkeerde. ,,Een vriend van mijn vader bracht ons in zijn Kever, want wij hadden geen auto. We woonden toen in Goes en naast ons in De Zeemeeuw zat een ander gezin uit Goes. De man werkte op hetzelfde administratiekantoor als mijn vader, dus ik vermoed dat ze de bunker huurden via hun werk.’’ Coby sliep  samen met haar broer en zusje in een groot bed, waarin ze dwars lagen. ,,Het was er wel heerlijk koel.”

Coby vertelt dat de bunker speciaal voor manschappen was gebouwd en dunnere muren had dan de gewone gevechtsbunkers. ,,Er waren later ramen en deuren in geplaatst, maar oorspronkelijk was het dus een Veldmatig Versterkte of VF-bunker. Naast de bunker lag het bunkerpad dat naar boven op het duin voerde. En overal stond prikkeldraad. Ik heb hele goede herinneringen aan die leuke vakantie!’’

LEES OOK DE COLUMN: VAKANTIE VIEREN IN EEN BUNKER (met podcast)

Foto boven: Twee Goese gezinnen in De Zeemeeuw, 1953. Rechts de familie van Coby: vader, moeder, ouder broertje, Coby en haar jongere zusje (met brilletje). De vader van Coby had een zelfontspanner op zijn fototoestel, dus ook hij prijkt op de foto. Volgens Coby is de foto op zondag gemaakt, want zij en haar zusje droegen een jurkje. | foto archief Coby de Lange.

Coby bij de waterpomp van De Zeemeeuw.

1 Reactie
  • Sophie Schrameijer ladamedeesse@gmail.com
    Geplaatst op 22:23h, 15 juli Beantwoorden

    Wat leuk om foto’s van De Zeemeeuw te zien!
    Ik heb hele goede herinneringen aan de paar zomers in de jaren ’60 dat wij als gezin met 3 jonge meisjes, waarvan 1 nog een baby/peuter, en 2 oudere kinderen, gedurende 6 weken vakantie vierden in De Zeemeeuw. Naast ons in De Wulp zat vaak een bevriende familie.
    Er was geen stromend drinkwater. Wij kinderen haalden emmers water bij hotel Noordzee. En we gingen de zee in om ons te wassen.
    Er hingen gaslampen aan het lage plafond. Daar stootte mijn vader vaak zijn hoofd aan. Veel gevloek, omdat dan het kousje weer stuk was!
    Vlak naast de woonbunker lag een veel kleinere wc-bunker met een “doos”. Vanwege stank en vliegen was het geen pretje daar op te zitten!
    Weken van te voren pakte mijn moeder een hutkoffer die ze naar hotel Noordzee stuurde met Van Gendt en Loos. Daar zat alles in voor die 6 weken vakantie.
    Helaas gebeurde het steeds vaker dat vandalen in de winter het interieur kort en klein sloegen. En na een paar keer hield de eigenaresse van de bunkers, die in mijn herinnering Brabant woonde, op met de verhuur. Heel jammer.

Geef een reactie