door Margreeth Ernens

De puzzelhoofdprijs winnen en ‘m dan meteen doorgeven aan je dochter: Ina de Roos uit Vlissingen (80) was heel blij om de afvaardiging van Zeeuws Weerzien te ontvangen.

Ze had haar dochter gevraagd om ook aanwezig te zijn want niet alleen kreeg dochter Linda het door haar felbegeerde boek ‘Valavond van een nestblijver’, auteur Rinus Spruit was meegekomen om het boek persoonlijk te overhandigen.

Het boek is de hoofdprijs van puzzel nummer 25 (zomer 2025) en werd ter beschikking gesteld door Uitgeverij Cossee.

Hersentraining

Ina vertelt dat ze elke themakrant van Zeeuws Weerzien van voor tot achter helemaal leest en natuurlijk ook de puzzels maakt. Want puzzelen is haar grote hobby, elke dag maakt ze er wel een of twee (vooral taalpuzzels). ,,Dat is hersentraining he.’’

Sinds Ina gehandicapt is aan haar arm komt haar dochter Linda haar veel helpen. ,,Linda is een echte boekenwurm, altijd al geweest. En de boeken van Rinus Spruit leest ze graag. Dit boek kende ze nog niet, dus ik vind het heel fijn dat ik nu wat kan terugdoen met zo’n mooi geschenk.’’ Linda beaamt dat ze geniet van de boeken van schrijver Spruit. Op zijn vraag of ze misschien zelf ook iets zou willen schrijven, biecht ze op dat zij de recensies redigeert, die haar man voor de Heemkundige Kring De Wete schrijft. Zelf schrijven heeft ze nog niet geprobeerd. ,,Ik ben gewend om formele, ambtelijke taal te gebruiken, ik weet niet of ik het ook anders kan, maar het is een leuke suggestie om het eens te proberen…’’

Schrijfproces

Uiteraard signeert Rinus Spruit zijn boek, zodat Linda een zeer persoonlijk exemplaar heeft.

Rinus legt haar uit hoe dat proces bij hem verloopt. ,,Ik droomde er als kind al van om ooit een boek uit te geven en bedacht dan mooie zinnen en schreef ze op, zodat ik ze later in mijn boeken kon gebruiken. Maar dat schriftje ben ik helaas kwijtgeraakt. Ik schrijf nog steeds mijn ingevingen op. Overdag ga ik naar een restaurant in Goes om met papier en pen aan een boek te werken. Thuis zet ik die tekst op mijn computer en print dat uit. De volgende dag ga ik terug naar dhet restaurant en corrigeer het dan. Als ik vind dat de tekst klaar is, laat ik het aan anderen lezen. Dat werkt heel verhelderend. Maar de uitgever heeft soms heel andere ideeën, dat is weleens frustrerend. Maar ze zegt wel altijd: ‘de schrijver heeft het laatste woord’. En vaak heeft de uitgever gelijk hoor’’, zegt hij lachend.

Mensenmens

Ina komt oorspronkelijk uit Westkapelle. ,,Ik ben door mijn verkering indertijd naar Vlissingen gekomen en daar gebleven. Het is ook niet zo ver van Westkapelle vandaan natuurlijk. Inmiddels zijn mijn kennissen van toen en overgebleven familie er niet meer, dus ik kom er eigenlijk nooit meer.‘’ Haar rijbewijs is onlangs verlengd dus ze kan zelfstandig bezoekjes afleggen ‘en dat vind ik heel fijn.’ Afkomstig uit de horeca is ze een echt ‘mensenmens’ en dat wil ze graag zo houden. Ze maakt graag een praatje met iedereen. ,,Dat heb ik van mijn moeder geleerd, die deed dat ook altijd.’’ Misschien een onderwerp voor een thema-krant van Zeeuws Weerzien?

Foto boven: Rinus Spruit overhandigt moeder en dochter zijn boek ‘Valavond van een nestblijver’. Hij had voor de dames ook een speciale afdruk van de omslag meegenomen plus een mooie bladwijzer voor in het boek. De omslag laat een roerdomp zien, volgens Rinus een vogel die vrijwel nooit wordt gespot. Het gesprek gaat dan ook meteen over vogels  en Ina vertelt dat ze onlangs een aantal puttertjes in haar tuin heeft gezien. | foto’s Hanneke de Vroe