door Jan Dirk van Scheyen

Wat wil je worden als je groot bent? Tja, welk jongetje wil er niet een bewonderde voetballer worden, of een beroemde astronaut? Mijn jongensdroom lag in de muzikale sfeer: drummer worden in een band.

Het was Ringo Starr die me besmette met het drumvirus. Ik ben van 1957 en toen ik als jochie van een jaar of acht Ringo op onze zwart-wit tv zag drummen bij The Beatles op zijn prachtige Ludwig-set, was ik verkocht.

Jan Dirk drumde op zijn zolderkamer mee met de plaatjes die hij op zijn pick-up draaide.

Wat klonk dat geweldig en opwindend! Sindsdien wilde ik niets liever dan drummen. Toen ik een jaar of elf was, kwam die droom uit. Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn ouders een snaredrum plus hihat. Een complete drumset zat er nog niet in, maar het begin was er…. Op die snaredrum en hihat ging ik mijzelf de grondbeginselen van het drummen aanleren, zo nam ik mij heilig voor.

En dat lukte heel aardig, merkte ik al rap. Ik drumde aan de lopende band mee met plaatjes die ik op mijn zolderkamer zo luid mogelijk afspeelde op mijn pick-up. Ik herinner me een plaatje met daarop vier songs van The Beatles waarop ik graag meedrumde. Ik ken de titels nog uit mijn hoofd: Twist and Shout, A Taste of Honey, Do you want to know a Secret en There’s a place.

Toen ik het drummen enigszins onder de knie had werd het tijd om gelijkgestemden te vinden met wie ik een heus bandje kon oprichten. Op een van de foto’s bij deze column staat mijn eerste bandje: Stomach Hole uit Middelburg met de illustere leden Max, Jacky, Bart-Jan en ik. De kiek dateert uit begin jaren zeventig.

Drummen in een bandje was niet alleen meer een jongensdroom, maar werkelijkheid!

Eeuwige roem hebben we nooit vergaard, maar daar ging het ook niet om. Lekker raggen op onze instrumenten in de garage was genoeg. En het vormde bovendien een perfecte uitlaatklep voor opstandige pubergevoelens. Dat soms ineens de politie op de stoep stond omdat buren hadden geklaagd over geluidsoverlast, kon ons jeugdig enthousiasme niet temperen.

Na Stomach Hole volgden nog vele bandjes, waarvan Zapata uit Middelburg de bekendste was. Met deze band hebben we zelfs in de Amsterdamse poptempel Paradiso gespeeld….

En nu, op mijn zevenenzestigste, zit ik nog altijd in een band. Drummen is een passie die je niet kunt verklaren. Leg je gezin maar eens uit dat je aan het oefenen bent wanneer je met je vingers aan het trommelen bent op elk willekeurig voorwerp. Drummen is ook nog eens goed voor je brein, zeggen de geleerden, want je gebruikt vier ledematen tegelijk en onafhankelijk van elkaar, waardoor beide hersenhelften worden gestimuleerd. Daarom is deze aloude wijsheid maar al te waar: je stopt niet met drummen als je oud wordt, maar je wordt oud als je stopt met drummen.

foto boven: Stomach Hole, het eerste bandje waarin Jan Dirk drumde. Max, Jacky, Bart-Jan en Jan Dirk zorgden regemlmatig voor geluidsoverlast in hun enthousiasme. | foto’s privéarchief Jan Dirk van Scheyen.