THEMAKRANT DAT MAAKTE JE ZELF (editie 25, JULI 2025)

door Mieke van der Jagt

Eind jaren 50 werd er bij ons thuis een enorm gevaarte binnen gedragen. Een tweedehands professioneel breimachien. Een kennis had het ergens in West-Vlaanderen op de kop getikt en hielp ook met de installatie. Met keilbouten werd het aan de muur in de serre bevestigd en vanaf dat moment ging mijn moeder helemaal los.

Omdat je er gemakkelijk met meer kleuren mee kon inbreien, droegen mijn zus en ik vanaf dat moment alleen nog  truien en vesten met ingewikkelde patronen.

3 Suisses

Er werd wol gespaard op de bonnetjes van de Blue Band en voortdurend gebladerd in de staalboeken van de 3 Suisses. Er werden truien, vesten en spreien uitgehaald, gewassen en opgewonden en in de serre klonk voortdurend het geraas van dat ding.

Niet dat er vóór de komst van de machine niet gebreid werd. Borstrokken, sokken, warme broeken voor over je onderbroek, truien, vesten, maillots, handschoenen, wanten, mutsen: ze waren doodsbang dat iemand het koud zou krijgen.

Productie

Maar dat moest allemaal op twee, vier of vijf naalden. Het breimachien, met z’n honderden naalden, zorgde ervoor dat de productie gigantisch omhoog ging.

Ik heb later zelf nog weleens tweedehands breimachines gehad, een Brother en een Passap, maar het ding bij ons in de serre was van een andere categorie.

Na een paar jaar was het afgelopen. Kort voor onze verhuizing werden we ’s nachts opgeschrikt door een daverende klap. Het ding was, met medeneming van een deel van de stuclaag naar beneden gedonderd. De naalden, met en zonder knop, kwamen voortaan weer uit kokers.

foto boven: Een beginnershandleiding voor de breimachine van Passap.