De Slag om de Schelde reikt ver

door Ali Pankow

,,Wat raar eigenlijk dat ik tijdens de geschiedenislessen op school destijds zo weinig gehoord heb over ‘De Slag om de Schelde’. Pas nu ik van alles over de film lees, besef ik iets van het belang ervan.’’

Deze opmerking maakte m’n dochter Marian (40) onlangs tijdens het kerstdiner. We vonden het jammer dat de corona-lockdown  de vertoning van deze film voorlopig blokkeerde. Haar ervaring dat er op school destijds weinig aandacht aan die specifieke slag werd besteed, kon ik delen. ,,Terwijl de invloed van die Slag om de Schelde best ver reikt, tot aan jouw eigen leven zelfs’’, vulde ik aan. Ze keek me niet begrijpend aan en wilde direct uitleg.

Scene uit de film De Slag om de Schelde.

Die gaf ik gretig, want aangemoedigd door een grootmeester als schrijver Geert Mak, vraag ik me vaak af welke invloed gebeurtenissen in de wereld kunnen hebben op je persoonlijke leven. Dus schetste ik mijn dochter dat na de Slag om de Schelde in het najaar van 1944 Schouwen-Duiveland in vergelijking tot de rest van Zeeland nog bezet gebied bleef tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hier werd de bevrijding pas op 7 mei 1945 afgekondigd. Om het de Duitsers moeilijk te maken werd hier in de laatste oorlogswinter de boel onder water gezet, de zogeheten inundatie. Het overgrote deel van de bevolking moest naar elders evacueren.

Zo ook Marie Boot, een zus van toenmalig bakker Jacob Boot aan de Ring in Ouwerkerk. Marie Boot kwam tijdens die evacuatie terecht in Oud-Beijerland, de plek waar ik in 1951 geboren zou worden. Marie ontmoette daar de jonge, ambitieuze aannemer Daan Smit en de vonk van de liefde sprong over tussen hen. Na de oorlog zijn Marie Boot en Daan Smit weldra getrouwd en in Oud-Beijerland blijven wonen. Ze kregen drie zoons.

De middelste, Fop Smit, werd op de middelbare school een van de leden in mijn vriendenkring daar. Fop kwam met regelmaat bij ons thuis over de vloer. Toen mijn ouders in 1969 een stacaravan hadden gekocht, zochten ze een mooi plekje ergens in Zeeland. Fop gaf hen het advies: ,,Ga naar Ouwerkerk, het dorp waar mijn oom een bakkerij heeft. Daar is ook net een nieuwe camping gekomen: ’t Sluitgat.’’  Mijn ouders volgden zijn raad en zo kwam ik in de zomer van 1969 voor het eerst van mijn leven in Ouwerkerk, waar ik Rinus Pankow leerde kennen….

De rest kon mijn dochter zelf invullen en ze constateerde: ,,Als Marie Boot in 1944 niet was geëvacueerd naar Oud-Beijerland, had ik welllicht nooit bestaan.’’

Foto boven: Ouwerkerk tijdens de inundatie in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog.
Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Ali had in ‘Zeeland wordt wakker’:

Geen reacties

Geef een reactie