Eindexamen, dat is lang geleden!

door Jopie Meerman

Met de jongelui die nu aan dit belangrijke moment in hun leven toe zijn, scheel ik zo’n 64 jaar. Ik bedoel dus het eindexamen van de middelbare school. En daar zit niet alleen qua leeftijd, maar ook wat betreft omstandigheden nogal wat verschil in.

Wie had ooit gedacht dat de moderne communicatie zo’n vlucht zou nemen? Je bestudeerde, dat moest dus wel, je boeken en aantekeningen die je gemaakt had.  Wij moesten het nog met spiekbriefjes doen, of lijfelijke aantekeningen . Het moest op de examendag blijken of de woorden die de docent in al die jaren  geprobeerd had naar je hersens te sturen, waren blijven hangen.

Mijn herinnerding (vind ik een beter woord dan herinnering ) aan mijn ULO-examen in 1960 is, dat ik met een heleboel jongens en meisjes in de prachtige ruimte van sociëteit THALIA in Bergen op Zoom aan de tand werd gevoeld.

Dat ging best goed. Behalve aardrijkskunde. Ze gingen vragen over België… Nee, toen had Het  Goede Doel daar nog geen liedje over geschreven. En ik had er niet op gestudeerd. België, daar ging je gewoon naar toe, dat was zo dichtbij. Dat werd dus een 6.

En toen Duits. ‘Wat krijgt je vader als hij zaterdags zijn loonzakje aan je moeder geeft’. Dat vroeg de keurige Herr in pak met stropdas in de taal die we nu hier in Zeeland in de zomer meer horen dan ons eigen dialect. Ik gaf als antwoord: Dan bekommt mein Vater einen Kuss!

Wist ik veel dat bij veel gezinnen die hardwerkende vader zijn centjes inleverde bij  moeder de vrouw en hij dan zakgeld kreeg. Weer wat geleerd, en gelukkig een goed cijfer.

Ik slaagde, samen met een heel stel klasgenoten. Dat gingen we vieren. Zeker weten dat het op een rustiger manier gebeurde dan nu de gewoonte is. Op de foto zit ik vlak vooraan , met mijn 14 jaar, en feesthoed te genieten van de nieuwe stap in de onbekende toekomst.

In de loop der jaren hebben onze zoons, en een kleinzoon met succes eindexamens afgelegd.  Enkele van de jongens en meisjes  die op de  foto te zien zijn, leven niet meer.

De toekomst? Nooit te voorspellen…

Foto: Het eindexamenfeest van Jopie (onderop met feesthoed). | foto archief Jopie Meerman.

1 Reactie
  • Ans van Nieuwenhuijze
    Geplaatst op 14:10h, 17 mei Beantwoorden

    Was je nog maar veertien toen je examen deed, Jopie? Heb je dan wat klassen overgeslagen.
    Ik heb ook nog een herinnering van mijn ulo-examen. Bij biologie kreeg ik de vraag wat in het snoertje bloedkralen zat dat ik droeg. Ik antwoordde ‘een nylon draadje’. Dat bleek niet het goede antwoord, de examinator wilde het over mijn hals hebben met de atlas en de draaier. het resultaat was een zes.

Geef een reactie