Evert verzamelde alles

THEMAKRANT VERZAMELEN (editie 10, september 2021)

 

door Albert Kort

Evert van Dijk begon al op jonge leeftijd met sparen. Miniatuurautootjes, treintjes, postzegels, speldjes, sleutelhangers, suikerzakjes, sigarenbandjes, voetbalplaatjes en munten: je kunt het zo gek niet bedenken of al deze dingen sleepte hij als een hamster mee naar huis.

Zijn passie lag bij postzegels. Ging het aanvankelijk om zegels uit alle landen, gezien de enorme hoeveelheid moest Evert zich al spoedig beperken en hij koos voor Nederland, Engeland en de Engelse koloniën. De verzameling groeide gestaag. Aanvankelijk door ruil met vrienden, maar later vooral door koop van zogenaamde ‘pakketten’ bij de plaatselijke postzegelhandelaar. Dat waren enveloppen volgestopt met allerhande onuitgezochte kantoorpost. Aangezien de zegels nog op de enveloppen zaten, moesten die er eerst nog worden afgeweekt. In een teiltje warm water, waarna ze moesten worden gedroogd om ze vervolgens nauwgezet te sorteren. Een hele klus, als je bedenkt dat het vaak om vele honderden zegels ging.

‘Het verhaal’

Het aantrekkelijke van postzegels lag voor Evert in ‘het verhaal’ achter de afbeelding. Via de postzegels kwam hij aan de weet welke vorsten Nederland vroeger bestuurden, welke zeehelden ons land had voortgebracht en welke mooie gebouwen er niet allemaal waren te zien. Kortom, het verzamelen van postzegels had iets weg van het doornemen van een encyclopedie.

Ook de vogelplaatjes bij de Rizla-vloeitjes werden gespaard.

Evert hield het niet bij postzegels. In zijn hobbykamer laat hij me de vele speldjes zien waarop allerlei auto-, fiets- en benzinemerken zijn te zien. Ook beschikt hij over een boek, waarin de vele sigarenbandjes zijn geplakt die hij in de loop der tijd van zijn vader of oom kreeg. Wie kent ze nog: de sigaren van Schimmelpenninck, Ritmeester, Agio, Willem II en Elisabeth Bas?

Ogen uitsteken

De suikerzakjes ontbreken evenmin. Met de zakjes, waarop de naam en plaats van het café of restaurant stonden vermeld, kon je laten zien in welke plaatsen je allemaal was geweest en kon je een vriendje de ogen uitsteken door hem een suikerzakje te laten zien van een etablissement in Parijs!

Jammer dat de verzamelwoede van de toenmalige jeugd verdwenen lijkt. Toen hij nog geschiedenisles gaf, heeft Evert een keer geprobeerd brugklassers te interesseren voor het verzamelen van postzegels. Tevergeefs, zegge en schrijve twee kinderen toonden enige belangstelling.

1 Reactie
  • Bart van der Meide
    Geplaatst op 19:36h, 28 oktober Beantwoorden

    Beste Evert,

    In mijn jeugdjaren (rond 1955) verzamelde ik ook van alles.
    Ook postzegels, en dat kwam zo:
    Mijn vader was postbode, dus postzegels verzamelen werd met de paplepel ingegoten.
    Maar ik had een tante die in Engeland woonde, en een oom op de grote vaart. En die schreven wekelijks brieven naar hun ouders die in Terneuzen woonden. Dat waren dus mijn opa en oma .
    Ik kreeg dan de postzegels van die brieven. Vooral die brieven van mijn oom kwamen uit alle hoeken van de wereld.
    Ik ben nu 74 jaar en ik spaar ze nog steeds.
    Wat ik toen ook nog verzamelde waren ansichtkaarten met foto’s van zeeschepen.
    Met mijn vriendjes deelden we adressen van rederijen van de hele wereld.
    We stuurden dan een brief in het Engels (dat deed mijn tante) naar een rederij met een vraag of ze een setje foto’s wilden sturen. Meestal gebeurde dat ook.
    De dubbele foto’s ruilden we dan weer met mijn vriendjes.

    Groeten

Geef een reactie