THEMAKRANT WAT SCHAFT DE POT? (editie 26, OKTOBER 2025)

door Johanna Brouwer

Ons menu in de jaren vijftig en zestig was tamelijk eentonig: aardappelen, groente en een stukje vlees. De aardappelen kwamen uit de put op het erf en de groenten uit de moestuin of de weckpot. Het stukje vlees was meestal doorregen rundvlees en kwam ook uit een weckpot.

Het desbetreffende rund had bij leven in onze stal gestaan, maar was te oud om nog veel melk te geven en daarom bij de slager beland.

Verse eieren

Om de drie of vier jaar kwam er iets anders op tafel, namelijk kip. In ons kippenhok hielden we een stuk of vijfentwintig kippen die ons dagelijks van verse eieren voorzagen. De eieren die wij niet opaten, verkocht m’n moeder aan de deur, prijzen conform de marktberichten in de PZC. Meestal tussen de dertien en zestien cent per stuk.

Na een paar jaar krijgen de kippen met hetzelfde euvel als de koe te maken: ze worden ouder en de productie van de eieren zakt langzaam maar zeker in. Er wacht ze dan een vergelijkbaar lot: ze gaan in de pan.

Alleen gaan de kippen niet naar de slager, dat slachten doen we in eigen beheer. Papa kapt de kippen een voor een met een groot kapmes de kop af, in series van vier. Als de knoeiboel is opgeruimd gaan de stukken kip in een grote pan op het gasstel en begint het langdurige sudderen. Want kippen van vier jaar kun je niet meteen bakken, die zijn zo taai als oude schoenen.

Sissend

Kippensoep. | foto Flickr

De volgende dag worden de stukken kip uit het water (inmiddels een goede bouillon) gevist. De mooie stukken van de borst en de poten glijden dan in de sissende boter en daarna op ons bord. Van alle stukken kip die overblijven wordt het vlees afgepeuterd en dat gaat terug in de pan. Met een beetje groente erbij is dat een smakelijk soepje.

foto boven: Kippen. | foto PxHere