THEMAKRANT GELD (editie 24, april 2025)

door Margreeth Ernens-Abrahamse

Mijn ouders hadden een goedlopende bloemenzaak in de Noordstraat in Terneuzen. Het was er altijd druk met klanten die bloemen of planten kochten of een bestelling plaatsten voor een bruidsboeket met corsages voor de gasten. Daarnaast werd ook veel grafwerk geleverd.

Tot de jaren tachtig werd zo’n beetje alles contant afgerekend. Mijn vader deed op zaterdagavond de boekhouding en vulde in een grootboek de inkomsten en uitgaven in. In een groen ijzeren geldkistje met een slot werd het contante geld bewaard. Dat kistje stond in een kast die altijd door hem werd afgesloten. Eens per week ging hij langs de bank.

Pakje bezorgen

Met Kerst, Pasen, Pinksteren, Valentijnsdag en Moederdag was het extra druk en was het alle hens aan dek. Toen ik een jaar of tien was, halverwege de jaren zestig, vroeg mijn vader mij tijdens zo’n drukke periode een pakje te bezorgen bij de bank. Het was maar een klein pakje en dan hoefde hij zelf de winkel niet te verlaten, zei hij.

Onze huisbankier was de Nederlandse Middenstandsbank (NMB) in de Axelsestraat, een kilometer verderop. Ik mocht er rolschaatsend naar toe, dan ging het lekker snel, want, zei mijn vader, er was haast bij. Het pakje nam ik in een rugzakje mee. In de bank stond een lange rij, maar blijkbaar had mijn vader met de bank gebeld want ik mocht meteen het pakje afleveren bij een balie. Een meneer maakte het open en ik zag tot mijn verbazing dat het een heleboel bankbiljetten bevatte.

Hij bleef maar tellen

Nu wist ik wel wat geld waard was: mijn broertje en ik deden de wekelijkse boodschappen en bovendien had ik een afwasbaantje bij de bakker, waar ik voor drie uur zwoegen een rijksdaalder kreeg. Maar zoveel bankbiljetten…. De man achter de balie blééf maar tellen en kwam uit op bijna dertienhonderd gulden. Zoveel geld had ik nog nooit gezien. En daar had ik gewoon mee gerolschaatst….

Ik ben daarna wel vaker met speciale pakjes naar de bank geweest, want kennelijk vond mijn vader het een veilige manier omdat niemand zou vermoeden dat een kind als geldkoerier fungeerde.