Twee geloven op een kussen

door Albert Kort

Waartoe een oorlog al niet kan leiden. De Tweede Wereldoorlog was nog maar amper achter de rug, toen ons land in de ban raakte van een ware danswoede.

Bruidegom en toekomstige schoonmoeder voor de deur aan de Korenbeursstraat in Bergen op Zoom

Eindelijk was er een einde gekomen aan het dansverbod dat de Duitsers in 1942 hadden ingesteld. De opheffing van de lockdown werd dan ook uitbundig gevierd, vooral door jongeren die op de dansvloer naarstig op zoek waren naar hun toekomstige geliefde.

Het was op een dansfeest in Bergen op Zoom, waar mijn vader en moeder elkaar in 1945 voor het eerst ontmoetten. Als ik moeder mag geloven, was het liefde op het eerste gezicht. Vader was weliswaar wat minder uitgesproken, maar dat ook hij de ‘ware’ had ontmoet, was wel duidelijk.

Er was slechts één probleem. Vader kwam uit een protestants gezin, terwijl de ouders van mijn moeder roomser waren dan de Paus. Toen moeder thuis vertelde dat ze een oogje had op ‘een keurige jongen’ uit Goes, was de eerste vraag die ze van haar vader te horen kreeg: “Naar welke kerk gaat hij?” Toen hij hoorde dat vader protestant was, ontplofte hij zowat. Hoe haalde ze het in haar hoofd om met een ketter om te gaan; had ze dan nog nooit gehoord van het spreekwoord: ‘Twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen’?

Moeder was ten einde raad. Groot was dan ook haar opluchting, toen mijn vader met een simpele oplossing kwam. Als je vader, zo zei hij, zo moeilijk doet over het geloof, wil ik wel katholiek worden. En zo geschiedde. Nadat hij door de sacramenten van het doopsel en het vormsel en het afleggen van de eerste communie tot de katholieke kerk was toegetreden, mocht hij voor het eerst het ouderlijk huis van moeder betreden.

Vader en moeder geknield voor het altaar in de RK kerk te Bergen op Zoom

Dat was even schrikken voor de man, die uit een klein gezin kwam en over ruimte niet te klagen had. In vergelijking met zijn ouderlijk huis, was de woning aan de Korenbeursstraat in Bergen op Zoom, waar moeder samen met haar ouders en acht broers en zussen woonde, niet meer dan een armetierig kabouterhuisje.

De woningnood in het land zorgde ervoor dat het nog vijf jaren zou duren voordat ze in het huwelijksbootje stapten. Nadat ze zich in 1949 hadden verloofd en een jaar later in ondertrouw waren gegaan, werd hun huwelijk op 17 oktober 1951 door de pastoor in Bergen op Zoom ingezegend. De dag daarop namen ze hun intrek in een piepkleine duplexwoning in Goes.

Foto boven: Vader en moeder Kort toasten op een gelukkige toekomst.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Albert had in Zeeland Wordt Wakker:

albert kort

1 Reactie
  • Ron de Jonge
    Geplaatst op 09:52h, 20 augustus Beantwoorden

    Het verhaal is heel herkenbaar en typerend voor de periode van sterke verzuiling. Het eerste dat mijn vader vroeg toen ik vertelde een meisje te hebben (1970) was; is ze katholiek en wat doet haar vader.

    Toen ik vertelde dat haar familie Doopsgezind was viel hij bijna van zijn stoel. Daar had hij nog nooit van gehoord. De vraag of het zoiets was als ‘oud Gereformeerd’ kon ik niet beantwoorden. Hij was verre van blij. Dit zonder zijn toekomstige schoondochter te kennen. Hij zag slechts de ‘duivel’ tussen ons in. Het heeft lange tijd geduurd, maar is allemaal goedgekomen. Inmiddels zijn we al meer dan 50 jaar bij elkaar.

Geef een reactie