Uiteindelijk verdampen we allemaal

door Ali Pankow-Edel

Nou, nou dat klinkt nogal triest misschien: ‘Uiteindelijk verdampen we allemaal’.

Theatermaker Willem Huijbreghs uit Middelburg zei het kort geleden in een inleiding op zijn nieuwe toneelproductie ‘De Eeuw van de Leeuw’.  Voor mij is het een zin om eens lekker op te kauwen.

Eigenlijk vind ik het helemaal niet zo triest, een beetje melancholiek misschien wel. Maar vergankelijkheid kan ook schoonheid en troost bieden. De voorstelling biedt een blik op vier vrouwen in de vorige eeuw tussen 1939 en 1999. Hun verhalen brachten veel bij me te weeg, vooral herinneringen aan mensen uit mijn eigen leven. Natuurlijk is er dan ook wat pijn over het feit dat ik er onderweg al zoveel ben kwijt geraakt, maar als tegenhanger zijn er de talrijke herinneringen aan hen die ik koester.

Als een soort postuum eerbetoon van mijn kant probeer ik jaarlijks op hun geboortedag even te denken aan de meest dierbaren die me zijn ontvallen. Van mijn vier grootouders bijvoorbeeld staan die data in mijn geheugen gegrift. Van oma en opa van moederskant weet ik zeker, dat ik nog de enige op de hele wereld ben die nog weleens aan hen denk:  Op  27 februari: Maartje de Graaf-Van der Stel en op 14 juni: Arie de Graaf. Beiden geboren begin 1900 en inmiddels verdampt, maar toch nog niet helemaal, want ik denk elk jaar even aan ‘Oma en Opa Numansdorp’, daar woonden ze.

Mijn grootouders van vaders kant eer ik natuurlijk ook op dezelfde wijze, maar voor die hommage ben ik niet alleen verantwoordelijk. Zij hadden veel meer nazaten, van wie nog velen in leven zijn.

En dan natuurlijk mijn eigen ouders, beiden vrij jong overleden. Mijn moeder werd 58 en mijn vader 63: kanker en overmatig drankgebruik, het verhaal is niet mooier. Maar er zijn wel rijke herinneringen aan een liefdevolle jeugd, die ik graag wil blijven koesteren. Op 1 juni 1950 gaven Willem Edel en Teuna Maria de Graaf elkaar het ‘ja-woord’. Hun trouwfoto met bruidsmeisje Sjanie en bruidsjonker Mart getuigt van een glorieuze start. Hun huwelijk stond in het teken van wederopbouw en daar zijn ze binnen hun mogelijkheden zeker in geslaagd. Elk jaar op 1 juni denk ik aan beiden. Immers hun trouwdag, maar tevens de geboortedatum van mijn moeder. Ik ben enig kind en hoop ervoor te kunnen zorgen dat Wim en Teuna voorlopig nog niet helemaal verdampen.

Foto boven: ‘Staatsiefoto’ van mijn moeder op zeer jeugdige leeftijd. | fotobron privéachrief Ali Pankow

Trouwfoto van Willem Edel en Teuna Maria de Graaf met bruidsmeisje Sjanie en bruidsjonker Mart. | fotobron privéarchief Ali Pankow