door Albert Kort

Albert en zijn broer Gerard voeren de olifant in Blijdorp.

Het zijn altijd weer de bijzondere dingen in het leven die we proberen vast te leggen. Neem nu een fotojaarboek van een school.

Als je denkt dat je daarin plaatjes ziet van de dagelijkse onderwijspraktijk, kom je bedrogen uit. Het zijn vrijwel altijd de uitzonderlijke gebeurtenissen tijdens het leerjaar, zoals een schoolreisje, een sportdag of een feestje waarvoor in zo’n boek plaats is ingeruimd.

Met een familie-album is het niet anders. Ook daarin vind je weinig anders dan plaatjes van verjaardagsfeesten, een uitje naar een pretpark of een vakantie. In de fotoboeken van vroeger nog meer dan in de digitale albums van nu, want toen waren dat soort evenementen nog bijzonder.

Als ik door het album van mijn familie blader, stuit ik op plaatjes van een dagje naar de Efteling en bezoekjes aan diergaarde Blijdorp in Rotterdam. En, niet te vergeten, op foto’s van de dagen die we aan het strand op Walcheren doorbrachten

Al die fotootjes roepen herinneringen op aan je jeugdjaren, waar je met weemoed op terugblikt. Misschien was het eerste bezoek aan Blijdorp wel het uitstapje dat de meeste indruk op me heeft gemaakt. Ik herinner me nog goed dat we er met de trein naar toegingen en op het centraal station uitstapten om vervolgens naar de dierentuin te lopen. Nadat mijn vader kaartjes had gekocht, mochten we naar binnen en liepen langs kooien met krijsende apen die bij de voorbijgangers om nootjes bedelden. En die kregen ze in de meeste gevallen ook, tenslotte mocht je toen nog onbeperkt dieren voederen. Hetzelfde gold voor de olifanten die soms op het meest vreemdsoortige voedsel werden getrakteerd. Wat te denken van een truitje of een boodschappentas die in de maag van zo’n dier werd aangetroffen? Was het opzet, of was het toch de kracht van de slurf die de toeschouwer had verrast? We zullen er nooit meer achterkomen.

Broer Gerard (links) en Albert turen naar het geheimzinnige heksenhuisje in de Efteling.

Ook het bezoek aan de Efteling is me bijgebleven. We zagen Langnek en Hollebolle Gijs die om papier smeekte. Diepe indruk maakte ook het snoephuisje van de heks. Op het eerste gezicht een lieftallig huisje. Maar bewoond door een heks die tegen het huisje een hok had gebouwd, waarin Hans was opgesloten en daarin werd vetgemest om te worden opgepeuzeld!
Terwijl ik uit de verhalen op de kleuterschool had begrepen dat dergelijke dingen alleen bij de ‘negertjes’ in Afrika gebeurde…

foto boven: Vader en zoon Kort zitten vlakbij de giraffen in Blijdorp. | foto’s privéarchief Albert Kort